Het Dagboek

Eerst mistig en regenachtig, later droog en zonnig.
Toen ik mijn hoofd nietsvermoedend uit mijn buitenluik stak zag ik het tandartsmensenrolhok aan komen rijden. Buurvrouw Cartouche, die hier nog niet zo lang woont, vroeg belangstellend wat die tandartsmensen  kwamen doen. Nou...ik dacht, dat ze daar vandaag waarschijnlijk wel achter zou komen. Nieuwelingen zijn namelijk altijd aan de beurt en tot nu toe is het eigenlijk nog nooit voorgekomen, dat er dan niet heel uitgebreid moest worden gesleuteld aan dingen zoals haken, die in de wangen staken en ander ongerief.Hun mensen kunnen niet verder kijken dan onze voortanden en hebben dan niet in de gaten hoe erg het is gesteld met de rest van het gebit.Als ze wel wat merken halen ze er een paardentandarts bij en weten dan weer niet, dat iedereen zich paardentandarts mag noemen, ook al heeft hij/zij alleen maar een cursusje gevolgd of ook zelfs dat niet.Dan denken ze oprecht , dat ze goed bezig zijn,maar dat is niet zo.Ik kan me anders niet voorstellen waarom iedere, maar dan ook echt iedere, nieuweling hier zo'n uitgebreide behandeling nodig heeft, terwijl wij geregeld na de jaarlijkse controle te horen krijgen, dat alles er nog goed uitziet en we volgend jaar pas weer hoeven op te draven.
En ja hoor, die arme Cartouche heeft wel een uur met de mond open gestaan, terwijl er werd gebeiteld, gevijld en geschuurd. Maar ik weet uit ervaring, dat het over een paar dagen een heel stuk beter zal voelen dan in lange tijd.
Onze nieuweling Tarius was helemaal spekkoper. Zijn gebit bleek in zo'n slechte staat te zijn, dat iedereen zich heeft verwonderd, dat hij ondanks zijn pijnlijke mond, zo lief is gebleven.Tarius zelf was trouwens helemaal niet blij . "Alles voelt anders en ik kan haast niet meer eten,"klaagde hij. Maar hij krijgt nu een poosje een heleboel grasmix van Herzog bij zijn gewone hooi, dat hij moeilijk weg krijgt.En dat is zo lekker, dat hij wel weer een beetje verzoend is met de gang van zaken. Het zal nu alleen nog maar beter worden en daar zal hij gauw genoeg achter komen.

Zwaar bewolkt, windstil. 24 graden.
Ik ben Melli en woon al sinds onheugelijke tijden in de sterstal eerst links. Ik kan namelijk niet verhuizen, want alle muren en de deur zijn bekleed met rubber, speciaal voor mij gedaan.Ze vonden het namelijk geen goed idee, dat ik me zou blesseren bij het schoppen overal tegenaan.Ik deed dat, omdat het zo'n leuk geluid was. Maar helaas, nadat dat rubber er tegenaan zat was er bijna geen geluid meer en ben ik er maar mee gestopt. En het heeft kennelijk geholpen , want nu, zo'n 20 jaar later ,ben ik nog steeds helemaal gezond en onbeschadigd.

Wisselen bewqlkt, 18 graden.
Tarius, die zich ontpopt heeft als een bomproof paard voor buitenritten is met Tommy op pad geweest.Voor de rest was er voor de medewerkers niets te doen. Ook wel weer eens lekker.
De week is weer om en ik geef de pen aan Melli.

Wisselend bewolkt, droog, 20 graden.
Toen ik in de paddock stond, zag ik een vreemd rolhok het plein op rijden.Daar kwamen twee grote pony's uit stappen, die verbaasd om zich heen keken."Waar zouden we nu weer terecht zijn gekomen ?"zeiden ze tegen elkaar.Het bleek , dat het twee nieuwe gastpony's zijn, die gaan wonen in de sterstal, tenminste als Melli dat goed vindt.Maar ze hebben zich netjes voorgesteld als Sky en Catootje en Melli had geen bezwaar toen ze ze goed had bekeken. Toet is verhuisd naar de nieuwe stal en vindt het ook wel leuk om weer eens wat andere verhalen te horen .

Wisselind bewolkt en droog.
Gisteren heeft Calimero een paar ritjes met de kleinste ponykampkinderen mogen maken. Hij vindt het, net als Okkie , erg leuk om het rijtuigje te trekken en schijnt dat ook steeds beter te doen.
En vandaag was dan toch het afscheid van de kinderen van het laatste ponykamp.Onze mensen laten altijd alle kampkinderen op de laatste dag van het kamp een soort enquete papier invullen met allerlei vragen, zoals "hoe vond je de lessen, hoe vond je het eten enz. enz". Ze willen namelijk graag weten of er soms dingen zijn, die volgens de kinderen anders zouden moeten.De laatste vraag is dan, "hoe vond je het om bij manege "Stal de Eik"te zijn. En raadt eens wat...83% gaf een 10 en de andere 17 % gemiddeld een 8.9. Kun je toch niet zeggen , dat we niet allemaal, mensen en medewerkers, ons beste beentje hebben voorgezet.
Er was trouwens ook een vraag over wat eventueel anders gedaan zou moeten worden.En daar was het antwoord meestal "niks " of...een afwasmachine aanschaffen. Maar ik heb het idee, dat dat niets gaat worden en dat volgend jaar de deelnemers, behalve beter paardrijden ook de kunst van corvee en afwassen met de hand zullen leren. Dat is toch ook niet weg!
Al met al kunnen we terugkijken op hartstikke gezellige kampweken . Tot ziens in 2019 !!!

Zwaar bewolkt, maar later weer droog.
Het laatste ponykamp is alweer toe aan de laatste avond.Dat is altijd bonte avond, waar iedereen wat voor heeft ingestudeerd.Dit keer werd het,zoals vanouds in de buitenbak gehouden bij een kampvuurtje en niet zoals in de eerste snoeihete weken met een soort beachparty. Onze ponykampleidmensen zijn nu een keer niet voor 1 gaatje te vangen en passen zich naadloos aan aan de omstandigheden.

Vannacht veel regen.In dit geval zeer gewaardeerd.
Ik zag vanmorgen, dat Hans de voerbak van buurvrouw Misty er af sloopte. En dat ging niet zonder slag of stoot.Er moest een slijpding aan te pas komen. Maar omdat Orlando zowat opsteeg toen dat slijpding werd aangezet moest die eerst worden verwijderd naar een paddock. Wel een beetje aanstelleritius hoor. Ik stond er nota bene vlak naast en werd er niet anders van..
Die voerbak had er inmiddels al 44 jaar ingezeten. Het is dus niet zo gek, dat de bodem eruit begint te roesten. Inmiddels is de bak van Tarius ook vervangen en ik hoorde zeggen, dat er nog een paar bakken zijn bijbesteld.

De palen van de spuitplaats in de nieuwe stal bleken plotseling een beetje los te staan.Er hing geen briefje aan hoe dat was gekomen, maar ik heb zo'n donkerbruin vermoeden, dat Jack en/of Marnix er meer van weten. Nou ja, belangrijker is dat de maker van al die dingen heel vlot langs kwam om het te repareren. En dat was nog een hele klus ook.En nu mag de spuitplaats een paar dagen niet gebruikt worden, omdat het rubber moet drogen. Hans had dus ook een klusje met het ontoegankelijk maken van het geheel.En dat is goed gelukt.

Hallo., ik ben dus Amber en woon al tijden in een box bij de binnenbak naast Murphy en Sunshine. Ik ben hier de kleinste pony, maar wel de snelste . Maar zo langzamerhand begin ik toch te begrijpen, dat mijn kleine passagiers het niet zo leuk vinden als ik als een raket van start ga als ik moet aangalloperen. Ach ja, al doende leert men.

Niks te doen vandaag. Alleen maar lekker relaxen en bijkomen van weer een leuke week ponykamp
De week is weer om en ik geef de pen aan Amber.