Het Dagboek

Zwaar bewolkt weinig wind en nog steeds droog.
Niks te beleven vandaag, maar dat is de stilte voor de storm, want ik heb net gehoord, dat er morgen een vol bezette kampdag is. Calimero en Toet verheugen zich al.
De week is weer om en ik geef de pen aan Coen.

Rustig bewolkt weer. Droog.
We hadden in onze stallen best veel spinnen wonen.In de zomer laten onze mensen hun spinrag zoveel mogelijk hangen .Het staat wel niet zo mooi,maar net zoals de zwaluwen zijn het grote vliegenopeters en daarom laten ze hun vangnetten lekker zitten. Het schijnt ook zo te zijn, dat als er veel spinrag in een stal zit dat bewijst, dat er een goed stalklimaat is.Nu wisten we dat natuurlijk al lang, want je ruikt bij ons niets en al helemaal geen amoniak.
Maar nu zijn de vliegen sowieso verdwenen en halen ze het meeste spinrag weg.Staat toch wel weer wat netter.

Hele dag droog. Maar 9 graden
Toen ik over het plein liep zag ik ineens een stapeltje hout staan, dat duidelijk eens het opstapbankje van het mens van Macey was geweest. Ik vroeg me natuurlijk af hoe dat ding zo in de kreukels was gekomen en keek uiteraard eerst in de richting van onze sloper, genaamd Jack. Maar die riep verontwaardigd, dat hij echt nergens van af wist. En je kunt het haast niet geloven , maar dit keer had hij gelijk. Macey keek een beetje schuldig en vertelde uiteindelijk, dat zij er meer van wist. Ze was met haar mens naar een wedestrijd geweest en toen is bij het daar opstappen dat ding helemaal vanzelf kapot gegaan. Raar he...

Zwaar bewolkt.
Begin van de avond hoorden we aanzwellend geraas en ja hoor... De maisoogst achter ons bedrijf op "ons ' crossterein was begonnen. "Wat fijn op tijd,"zeiden onze mensen blij. Ze hebben nu dus ruim de gelegenheid om alles daar op te bouwen voor de laatste zondag in oktober. Dat schijnt wel eens anders te zijn geweest. Melli vertelde tenminste, dat jaren geleden die mais er pas 1 dag voor de cross af kon en dat was wel een dingetje. Niet, dat het toen niet door kon gaan hoor. Ze hebben gewoon bij het licht van schijnwerpers de halve nacht doorgewerkt en toen was het klaar.

De boermensen weten trouwens ook wel wat werken is. Ze zijn gisteren tot diep in de nacht doorgegaan en toen ik vanmorgen naar buiten keek was het veld kaal net alsof er niets had gestaan.

Wisselend bewolkt rustig herfstweer.
Ik mag sinds kort gelukkig ook weer in de paddock, maar de mensen houden me goed in de gaten.Zodra ik ook maar een poging doe om iets meer te bewegen dan dat ze denken , dat goed voor me is, is het einde van de pret en terug naar stal.Ik ben niet dom, dus ik had dit al gauw begrepen. De conclusie is dus zonneklaar. Hou je koest dan mag je tenminste nog naar buiten.En dat doe ik dan maar.

Zwaar bewolkt, klein buitje, verder droog.
Op het ogenblik heb ik een lui leven. Ik ben namelijk, wat de mensen zo noemen, in de ziektewet .Niet dat ik koorts heb of zo.Ik voel me prima. Maar ik heb een blessure opgelopen en een van mijn benen is niet meer helemaal wat het zou moeten zijn. Om niet te zeggen "helemaal niet . " Dikke pech, want het doet zeer als ik loop en ik heb geen idee hoe het is gekomen.Volgens het dierenartsmens kan het komen van een keer beroerd struikelen of in een konijnengat trappen enz enz. Omdat niet duidelijk was wat er precies aan de hand was hebben ze een soort foto van het binnenste van dat been gemaakt. Ze noemen dat een scan. En daarop hebben ze gezien, dat een van de twee pezen vlak boven mijn hoef ( om precies te zijn de binnenste pees ) gescheurd is. "Heel knap, dat ze dat nu weten," dacht ik ,maar wat nu ?" En laat ze daar nu toch een plan voor hebben...Ik moest meteen een dag en een nacht bij het dierenartsmens blijven. Daar hebben ze bloed uit een van mijn aderen gehaald en hebben dat gefilterd. Dan heet het plasma. En toen kwam het minder leuke van het verhaal. Ze hebben namelijk wel 6 keer een beetje van dat plasma in mijn voet gespoten op de plek van de scheur En niet verdoofd , omdat dat dan niet zo goed zou helpen. En dat was echt niet grappig. Op die plek zitten namelijk toevallig een heleboel zenuwen.
Ik hoorde trouwens van Pjotr, dat hij een paar jaar geleden ook zo'n behandeling had gehad en dat zijn been weer piko bello in orde is gekomen. Voor mij zal de tijd zal het moeten leren, Helaas veel tijd.De eerste 3 maanden mag ik alleen op stal staan en een paar keer per dag een klein eindje wandelen. Daarna gaan ze kijken of de pees aan het genezen is. En daar zal het vanaf hangen of ik verder mag gaan met de revalidatie of, o griezel...er nog een keer plasma gespoten moet worden. De eerste maand is inmiddels gelukkig al voorbij en het gaat voor mijn gevoel best goed.Duim maar een beetje voor mij. Ik kan het gebruiken.

Wisselend bewolkt, bijna geen wind, droog en nog maar 10 graden.
Hallo, hallo. Ik heet Unbelievable, maar ze noemen me Unpie. Ik woon in de sterstal naast Melli en tegenover Calimero en Toet.
Calimero had vandaag een bijzonder klusje vertelde hij. Er was een rijmens van ergens anders hier ver vandaan,zeker 2 uur rijden in een mensenrolhok,die helemaal hier naartoe was gekomen om de basis van paard rijden onder de knie te krijgen.En dat,zoals het hier al jaren gebruik is,zo, dat het een plezier is voor haar en het paard zonder dat zij een gevaar zijn voor zichzelf of hun omgeving. Ze heeft gisteren 2 keer les gehad aan de longe, vandaag ook nog 2 keer en is toen,al heel wat wijzer, voldaan weer naar huis gereden. Over 2 weken komt ze weer om verder te gaan.Calimero vond het echt leuk om te doen en hij was heel tevreden over de vorderingen.

Droog en zonnig. 18 graden
Vanmorgen vroeg zijn onze afgevaardige rijkinderen onder leiding van Margriet en Arjen vertrokken richting Den Ham om mee te gaan doen aan de zitcompetitie.Toen ze weer terug kwamen hoorde ik , dat een leuke dag was geweest en dat er waarachtig 3 verder mogen naar de kwartfinale in een plaats Zwolle ergens in November. Gefeliciteerd ! ! !
De week is weer om en ik geef de pen aan Unpie.

Droog en zonnig. 16 graden.
De crossbouwmensen hadden weer geluk. Het leek me bepaald geen straf om de hele dag buiten aan iets leuks te werken.

Eerst mist, later licht bewolkt.
Gisterenmiddag kwamen er een aantal rijkinderen aan, die we nog nooit tegelijk en op deze tijd hadden gezien. Maar het was geen gewone les. Het waren degenen, die naar de regiofinale van de zitcompetitie mochten die de gevraagde proef kwamen oefenen.Het mag dan wel gaan om houding en zit, maar het is toch ook wel handig als je dan weet wat je moet doen en welke kant je uit moet.