Het Dagboek

's Morgens lag er ineens een dun laagje sneeuw. Maar omdat het behoorlijk boven nul was duurde het niet lang of alles was een grote blubberzooi. Nog meer troep dan gisteren dus.

Vannacht heel veel regen. En alles was net weer zo mooi droog , zelfs de buitenbak. Jammer hoor.
Ik zag , dat Marielle, onze osteopathe, er was. Aris en Match zijn behandeld en buurvrouw Fleur werd gechecked. Behandelen was voor haar dit keer niet nodig en dat vond Fleur eigenlijk maar zo zo."Ik hou wel van dat gepruts aan mijn lijf,"zei ze, "maar eerlijk gezegd heb ik inderdaad nergens last van. Dus ja, dan maar niet."

Rustig en somber weer.
Ik ben Murphy en ik woon tegenwoordig in een box bij de binnenbak naast Fleur en Amber.
De laatste tijd is het maar een saaie boel hier. Helemaal niets te beleven. Iedereen doet braaf wat hij/zij moet doen. Tenminste meestal, als ik voor mijzelf spreek. Je bent tenslotte jong en je wilt wat ! De meeste rijkinderen en -mensen hebben inmiddels wel een stevige zit opgebouwd en er is toch niks mis mee om zo af en toe te testen of ze ook een beschaafd bokje kunnen uitzitten. En ja hoor...meestal gaat dat goed.Gelukkig maar, want ik heb wel begrepen, dat onze mensen er een grote hekel aan hebben als iemand van ons onderweg zijn rijkind verliest.

Somber,windstil.
Vanmorgen vroeg zagen wij tot onze verbazing een erg groot tractording het terrein op rijden. Onze eigen ouwe blauwe kon er wel twee keer in.Ik vroeg Melli of zij soms wist wie er op zondagmorgen hier iets kwam doen.Maar het raadsel was gauw opgelost.Op zondag zijn hier altijd een paar vrijwilligershulpmensen en kinderen, die helpen met de dingen,die nu een keer iedere dag moeten gebeuren. Een van hen heeft kennelijk nu haar tractorrijbewijs gehaald en als ze papa lief aankijkt mag ze nu soms op zondag hier met de tractor naartoe in plaats van op de fiets. En dat is dus een stuk warmer en droger dan op de fiets. Niet slecht bedacht toch..."Maar het blijft merkwaardig  als er dan zo'n groot ding aan komt daveren en er in plaats van een grote boer zo'n klein meisje uit  komt rollen." zei Melli en ik kan haar geen ongelijk geven.
De week is weer om en ik geef de pen aan Murphy.

Zwaar bewolkt, windstil.
En ja hoor...Het nieuwe hek is klaar. En het is hartstikke gemakkelijk zo. Echt een verbetering ! Match en Sil zijn ook weer thuis en nu moet er alleen nog maar een beetje worden opgeruimd. Fijn hoor, klusje geklaard.

Zwaar bewolkt en mistig.
Tot mijn verbazing zag ik , dat vanmiddag Sil hals over kop met Coen ruilde van stal en ook Match werd geevacueerd naar de grote stal. Ze leken allebei nogal over de rooie en ik hoorde zeggen, dat het lawaai van de werkzaamheden van Hans aan het nieuwe hek, hen zo zenuwachtig maakte, dat ze het in hun eigen stal niet meer leuk vonden.Tommy daartentegen stond heel relaxt te kijken wat zijn mens aan het doen was en Aris, die er nota bene het dichtste bij stond werd er, net zo min als Coen , anders van.Ach ja, Paarden zijn net als mensen. Je hebt ze in allerlei soorten. En de ene soort is niet beter dan de andere. Alleen anders.Als je daar rekening mee houd komt het altijd goed.

Licht bewolkt, geen wind, 8 graden.
Ik zag, toen ik in de paddock stond, dat Hans er inmiddels in is geslaagd om het grootste overblijfsel van de struik uit de grond te halen, maar vraag niet hoe.Ik geloof niet, dat hij het koud had. En de laatste resten, die nog in de bodem zaten wilden ook al niet meegeven. maar het is gelukt...De aanhouder wint !

Droog, windstil en plus 8 graden.
Waarschijnlijk hebben jullie je nooit afgevraagd hoe het toch komt, dat al het tuig, dat we aan hebben als we werken, zo mooi soepel blijft.Nou, dat kan ik wel vertellen.Al dat spul moet heel geregeld worden ingesmeerd met leerolie en dat is dus iets wat onze hulpmensen, zo tussen de bedrijven door, geregeld doen met de spullen van de medewerkers.De eigen mensen van de gastpaarden, zoals ik,zorgen daar natuurlijk zelf voor. En ik kan jullie zeggen, dat zacht leer een stuk prettiger voelt op je hoofd en je lijf dan uitgedroogd en dus hard leer.

Wisselend bewolkt en eindelijk oo 's nachts boven nul.
Alles was weer ontdooid en de paddocks zijn weer begaanbaar. Joepie...
Hans is bezig met een leuk klusje. De paddock achter de silostal was alleen bereikbaar dwars door de paddock ernaast.Intussen was de middelste van de drie vlierstruiken aan deze kant van die paddock dood gegaan. Dat gaf de kans om, als de struik eruit was gehaald, niet een nieuwe te planten, maar op die plek een eigen ingang naar de achterste paddock te maken. En daar is Hans nu mee bezig. En als ik het zo zie zal hij er voorlopig ook nog wel even zoet mee zijn.

Vannacht vorst, overdag wel zon, maar niet meer dan 2 graden boven nul.
Hallo allemaal. Ik ben Guusje en woon in de sterstal samen met Melli, Toet en Okkie.
Mijn mensen zijn de hele vorige week onzichtbaar geweest en daar snapte ik helemaal niets van. Dat ben ik niet van ze gewend. Ik dacht al, dat ze me niet meer leuk vonden , maar het raadsel is gelukkig opgelost.Het blijkt, dat ze met vakantie waren ergens ver weg, waar bergen staan, die zo vol met sneeuw zitten, dat je ze haast niet meer kunt zien.Daar gaan mensen van hier kennelijk graag naartoe om in die sneeuw te spelen. Ze zijn gelukkig heelhuids weer terug gekomen en dat schijnt al een prestatie op zich te zijn. En ik ben er blij mee !!!